പേടിയാണമ്മേ അച്ഛനെ ....

'അമ്മതന്‍ കൂടെ ഞാന്‍ വന്നിടാമെങ്കിലും
പോകില്ലൊരിക്കലുമച്ഛന്‍റെ കൂടെ ഞാന്‍
പേടിയാണമ്മേയെനിക്കെന്‍റെയച്ഛനെ
പാരിതില്‍ ഞാനൊരു ഭാഗ്യഹീന'
ഇങ്ങിനുരചെയ്യും പെണ്‍കൊടി ജീവിക്കും
ആധി നിറഞ്ഞൊരു നൂറ്റാണ്ടിത് !
എവിടെപ്പിഴച്ചു നമ്മുക്കെന്‍റെ സോദരാ,
എവിടെപ്പിഴച്ചു പോയെവിടെപ്പിഴച്ചു പോയ്‌!
കൊട്ടിഘോഷിക്കല്ലേ പുകള്‍പ്പെറ്റ പൈതൃകം
പൊള്ളയാം വാക്കുകള്‍ ഛര്‍ദ്ദിച്ചിടാതിനി
ഘോരാന്തകാരമഖിലവും മൂടുമ്പോള്‍
ഇരുളിന്‍റെയാത്മാവ് ഗതിയില്ലാതലയുമ്പോള്‍
കാഴ്ചയില്ലാത്തൊരാ കണ്ണുകളൊക്കെയും
കാക്കകള്‍ കാഷ്ഠിക്കും സ്മാരകങ്ങള്‍ !
ഹൃദയത്തില്‍ നിന്നും പടരും വിപത്തിന്‍റെ
വേരുകള്‍ ഹൃദയങ്ങള്‍ താണ്ടിടുമ്പോള്‍
അതു പിന്നെ കാഴ്ചകള്‍ തല്ലി കെടുത്തിടും
അതിഘോരാന്തകാരം നിറയും പാരില്‍ ..
എവിടെപ്പിഴച്ചു നമ്മുക്കെന്‍റെ സോദരാ,
എവിടെപ്പിഴച്ചു പോയെവിടെപ്പിഴച്ചു പോയ്‌ !
അസുരന്‍മാര്‍ താണ്ഡവനൃത്തമാടിടുമ്പോള്‍
ആസുരചിന്തകളെങ്ങും നിറയുമ്പോള്‍
കണ്ണുകള്‍ മൂടിയ നീതിതന്‍ ദേവത
നിദ്രയിലാണ്ടു കിടന്നിടുമ്പോള്‍
നേരിന്‍റെ നേരിയ പൊന്‍വെട്ടങ്ങള്‍ വെറും
കേട്ടു മറന്ന പഴങ്കഥകള്‍ !
അച്ഛനുമമ്മയും കൂടെപ്പിറപ്പോരും
ഭോഗസംസ്ക്കാരത്തിന്‍ മൂശയില്‍ വാര്‍ത്തൊരു
അര്‍ത്ഥരഹിതമാം വാക്കുകളായിന്ന് !
എവിടെപ്പിഴച്ചു നമ്മുക്കെന്‍റെ സോദരാ,
എവിടെപ്പിഴച്ചു പോയെവിടെപ്പിഴച്ചു പോയ്‌!
നേരിന്‍റെ നേരിയ പൊന്‍ത്തരിവെട്ടവും
ഊതി കെടുത്താതിരിക്കെന്‍റെ സോദരാ,
കരയുവാന്‍ കണ്‍കളില്‍ കണ്ണുനീരില്ലിന്നു
വറ്റി വരണ്ടൊരു വേനല്‍ത്തടാകമായ് ..
കനിവിന്‍റെയിത്തിരി പൊന്‍നാളമെങ്കിലും
കൂട്ടായ് തിരയുവാന്‍ പോരുന്നുണ്ടോ...?
എവിടെപ്പിഴച്ചു നമ്മുക്കെന്‍റെ സോദരാ,
എവിടെപ്പിഴച്ചു പോയെവിടെപ്പിഴച്ചു പോയ്‌!