സുന്ദരാംഗീ , സുഭാഷിണി, സുസ്മിതേ
സുമോഹിനി, സുരസുന്ദരി, സുലോചനേ
മമ ജീവനില്‍ നവ മോഹം വിരിയിച്ചു
തവ താള ലയന വശ്യ രാഗം !
എന്തിനു,മേവമീ,യെന്നെയീ ധരണിയില്‍
നിഷ്പ്രഭമാക്കി കിടത്തി മന്ത്രങ്ങളാല്‍ ...
എന്തിനു,മീവിധം വശീകരിച്ചെന്നെ നീ
അര്‍ദ്ധസുഷുപ്തിയിലാക്കി മെല്ലെ ..?
ഇത്തിരി നേരമീ തണലിലിരുന്നു ഞാന്‍
ഒത്തിരി സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നെയ്തു കൂട്ടി ...
അറിയുമോ ഞാനൊരു പരദേശി മണ്ണിതില്‍
അരുതായ്ക,യീവിധ സ്വപ്ന സഞ്ചാരങ്ങള്‍ !
ഒത്തിരിയൊത്തിരി നവമോഹ കല്ലോലം
ഇത്തിരിപ്പോന്ന മനസ്സില്‍ മുള പൊട്ടി !
എങ്കിലും തവ മധുര തരുണ ഗാത്രം
മമ ചേദസ്സിന്‍ കനക പുളക മന്ദ്രം !
പിന്തുടര്‍ന്നീടു,ന്നദൃശ്യനാ,യൊരാളെന്നെ
ജീവന്‍ കിളിര്‍ത്തൊരാ നാള്‍മുതലെപ്പോളും !
എപ്പോളും ഞാനൊരു ‘ പിന്‍വിളി ‘ കാതോര്‍ത്തു
സവിനയം തുടരുന്നീ ജീവിത പ്രയാണം ...
ഭൌതിക ക്ഷേമവും കീര്‍ത്തിമുദ്രകളും
ചതിക്കപ്പെടും വെറും മോഹ വലയങ്ങള്‍ !
നാളെ ചിതലരിച്ചീടുന്നൊരസ്ഥികള്‍ ...
എന്തു പ്രയോജനമീവക മുദ്രകള്‍ ..?
പോന്‍കിരീടങ്ങളും രമ്യ ഹര്‍മ്മ്യങ്ങളും
വഴിയാത്രക്കാരനു ഭാരമല്ലേ ?
മായിക സൌന്ദര്യ വിഭ്രാന്തികള്‍ വെറും
യാത്രയില്‍ പിറകോട്ടു മായും ലതാദികള്‍ !
കൂട്ടായ യാത്രയിലിത്തിരിയെങ്കിലും
സ്നേഹാമൃതേകിടൂ സഹജര്‍ക്കായ് ...
ഒരു വാക്കാലൊരു,നോക്കാലൊരു, ചിരിയാലേ
തപിക്കും മനസ്സുകള്‍ ശാന്തമാക്കൂ !
‘ ഞാനെന്ന ‘ , ‘ നീയെന്ന ‘ ഉണ്മകള്‍ മായുമ്പോള്‍
‘ നമ്മളാ ‘ കുന്നൊരു ലോകം വരും !
എങ്കിലും സുമലതേ,വരദേ.. നിന്റെ
കോമളാംഗങ്ങളില്‍ വീണു പോയ്‌ ഞാന്‍ !
മര്‍ത്യരെ,യീവിധ,മദൃശ്യ മന്ത്രങ്ങളാല്‍ ...
വശീകരിച്ചീടു,ന്നൊരെക്ഷിയോ നീ !
സുമോഹിനി, സുരസുന്ദരി, സുലോചനേ
മമ ജീവനില്‍ നവ മോഹം വിരിയിച്ചു
തവ താള ലയന വശ്യ രാഗം !
എന്തിനു,മേവമീ,യെന്നെയീ ധരണിയില്‍
നിഷ്പ്രഭമാക്കി കിടത്തി മന്ത്രങ്ങളാല്‍ ...
എന്തിനു,മീവിധം വശീകരിച്ചെന്നെ നീ
അര്‍ദ്ധസുഷുപ്തിയിലാക്കി മെല്ലെ ..?
ഇത്തിരി നേരമീ തണലിലിരുന്നു ഞാന്‍
ഒത്തിരി സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നെയ്തു കൂട്ടി ...
അറിയുമോ ഞാനൊരു പരദേശി മണ്ണിതില്‍
അരുതായ്ക,യീവിധ സ്വപ്ന സഞ്ചാരങ്ങള്‍ !
ഒത്തിരിയൊത്തിരി നവമോഹ കല്ലോലം
ഇത്തിരിപ്പോന്ന മനസ്സില്‍ മുള പൊട്ടി !
എങ്കിലും തവ മധുര തരുണ ഗാത്രം
മമ ചേദസ്സിന്‍ കനക പുളക മന്ദ്രം !
പിന്തുടര്‍ന്നീടു,ന്നദൃശ്യനാ,യൊരാളെന്നെ
ജീവന്‍ കിളിര്‍ത്തൊരാ നാള്‍മുതലെപ്പോളും !
എപ്പോളും ഞാനൊരു ‘ പിന്‍വിളി ‘ കാതോര്‍ത്തു
സവിനയം തുടരുന്നീ ജീവിത പ്രയാണം ...
ഭൌതിക ക്ഷേമവും കീര്‍ത്തിമുദ്രകളും
ചതിക്കപ്പെടും വെറും മോഹ വലയങ്ങള്‍ !
നാളെ ചിതലരിച്ചീടുന്നൊരസ്ഥികള്‍ ...
എന്തു പ്രയോജനമീവക മുദ്രകള്‍ ..?
പോന്‍കിരീടങ്ങളും രമ്യ ഹര്‍മ്മ്യങ്ങളും
വഴിയാത്രക്കാരനു ഭാരമല്ലേ ?
മായിക സൌന്ദര്യ വിഭ്രാന്തികള്‍ വെറും
യാത്രയില്‍ പിറകോട്ടു മായും ലതാദികള്‍ !
കൂട്ടായ യാത്രയിലിത്തിരിയെങ്കിലും
സ്നേഹാമൃതേകിടൂ സഹജര്‍ക്കായ് ...
ഒരു വാക്കാലൊരു,നോക്കാലൊരു, ചിരിയാലേ
തപിക്കും മനസ്സുകള്‍ ശാന്തമാക്കൂ !
‘ ഞാനെന്ന ‘ , ‘ നീയെന്ന ‘ ഉണ്മകള്‍ മായുമ്പോള്‍
‘ നമ്മളാ ‘ കുന്നൊരു ലോകം വരും !
എങ്കിലും സുമലതേ,വരദേ.. നിന്റെ
കോമളാംഗങ്ങളില്‍ വീണു പോയ്‌ ഞാന്‍ !
മര്‍ത്യരെ,യീവിധ,മദൃശ്യ മന്ത്രങ്ങളാല്‍ ...
വശീകരിച്ചീടു,ന്നൊരെക്ഷിയോ നീ !
മായിക സൌന്ദര്യ വിഭ്രാന്തികള്‍ വെറും
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂയാത്രയില് പിറകോട്ടു മായും ലതാദികള്‍ !
കൂട്ടായ യാത്രയിലിത്തിരിയെങ്കിലും
സ്നേഹാമൃതേകിടൂ സഹജര്‍ക്കായ്...മനോഹരമായ വരികള്‍