ഒരു കൊച്ചു പൂവിന്റെ നെഞ്ചകം കീറി ഞാന്‍
നട്ടു നനച്ചൊരാ സ്വപ്നങ്ങളൊക്കെയും
കാലത്തിന്‍ തീക്കാറ്റില്‍ വാടി കരിഞ്ഞല്ലോ ...
കദനത്തിന്‍ ഹിമ പാതമേറ്റൊരെന്‍ ഹൃത്തടം
കരിവണ്ട്‌ പോലെയായ് തീര്‍ന്നുവല്ലോ ..
ഇല്ലിനിയോര്‍മ്മയില്‍ വിരിയില്ല മലരുകള്‍
ഇല്ലിനിയോമല്‍ പ്രതീക്ഷകളൊന്നുമേ
ഇല്ലയെന്‍ കണ്‍കളില്‍ കണ്ണുനീരൊട്ടുമേ
ഇലകള്‍ പൊഴിഞ്ഞൊരുനക്കത്തടി !
കാലം വരച്ചൊരാ വരകളെന്‍ ദേഹത്തു
കനിവേതുമില്ലാ കിതച്ചിടുമ്പോള്‍
ആത്മാവു പോകാനൊരുങ്ങിടുന്നു ..
കനവിന്‍റെ കടലാസ്സു തോണികളെല്ലാം
വ്രണിത ഹൃദയത്തിന്‍ അര്‍ത്ഥനകള്‍
യാത്രക്കൊടുവില്‍ ഞാന്‍ കാണുന്നൊരു ഗര്‍ത്തം
ഇവിടമില്‍ തീരുന്നുയെന്‍ സമയം !
അവനിയിലെല്ലാം ക്ഷണികമെന്നറിയുന്ന
ജീവല്‍രഹസ്യമതെല്ലാമറിയുന്ന
പണ്ഡിതനായി ഞാന്‍ മാഞ്ഞിടട്ടേ ...
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
പ്രചോദനത്തിനായി എന്തെങ്കിലും രണ്ടു വാക്ക് പറയണേ...