നീയില്ലെങ്കിൽ ഞാനില്ല

പൂവായിരുന്നപ്പോഴൊക്കെ
കാറ്റായ് വന്നു തഴുകിയതല്ലേ

നനയാൻ കൊതിച്ചപ്പോഴൊക്കെ
മഴയായ് വന്നു പെയ്തതല്ലേ

തീരമായിരുന്നപ്പോഴൊക്കെ
തിരക്കൈകൾ നീട്ടി ചേർത്തണച്ചതല്ലേ

അവ്യക്തമാം ആഴത്തിന്റെ
നീലനാഭിച്ചുഴിയിലേയ്ക്കു പെയ്തൊഴിയാൻ
വെമ്പിനിന്ന മേഘമായപ്പോൾ
കോരിയെടുത്തു പറന്ന്
കുന്നിന്മടക്കിലെ
വള്ളിക്കുടിലിലൊളിപ്പിച്ചു ലാളിച്ച
തെന്നൽകൈകളായിരുന്നില്ലേ

ശാഖികൾ കൊണ്ട് തൊട്ടുരുമ്മാൻ
കഴിയാത്ത മരങ്ങളായിരുന്നപ്പോൾ
വേരുകളിലൂടെ പ്രണയതീർത്ഥം പകർന്നതല്ലേ

വേരുകൾ ജീർണ്ണിച്ച്
ചില്ലകൾ ശോഷിച്ച്
മഞ്ഞിലകൾ പൊഴിഞ്ഞുവീണ്
മരം മണ്ണിൽ പതിക്കുന്ന കാലം വരും
അപ്പോൾ ഞാൻ വരും
ചിതലായി
നിന്റെ വാർഷികവലയ മുറിവുകളിൽ
കൂടു പണിയാൻ...
കാരണം
നീയില്ലെങ്കിൽ ഞാനില്ല