കരിഞ്ഞ ഭൂമിയുടെ തിമിരക്കണ്ണുകൾ
വെളിച്ചത്തിന്റെ
ലാളന കൈകൾ തേടി അലയുന്നു
മഞ്ഞിച്ച ശിഖരങ്ങൾ
ഭൂമിയിലേയ്ക്കു പടർത്താനാകാാതെ
കറുത്ത ആകാശത്തൊരു
വിളർത്ത സൂര്യൻ തളരുന്നു
പൂതലിച്ച മരവേരുകൾ-
വസന്തോർമ്മകളുടെ താക്കോലുകൾ
അമ്ലമഴയുടെ പരിരംഭണത്തിൽ അമരുന്നു
വല്ലാതെ നോവിക്കുന്നു-
ഓർമ്മകളുടെ
നാട്ടുമാവിലിരുന്നു ചിലയ്ക്കുന്ന അണ്ണാറകണ്ണന്മാർ..
വേലിപ്പത്തലിരുന്നു പൂത്താങ്കിരികൽ..
ആഞ്ഞിലിലിരുന്നു ചെമ്പോത്തുകൾ..
തോട്ടിൻ കരയിലെ കുളക്കോഴികൾ..
മര കോടരങ്ങളിൽ നിന്നും
പുറത്തേയ്ക്കു നോക്കുന്ന പേടിക്കണ്ണുകൾ
കാൽകീഴിലെ മണ്ണിനെ
കുനിഞ്ഞൊന്നു നോക്കാത്തവൻ
ചൊവ്വായാനം സ്വപനം കാണുന്നു
വാസയോഗ്യ ഗ്രഹം തിരയുന്നവന്നു ചുറ്റും
ഘനീഭവിച്ചു കിടക്കുന്നു മൗനം
കുറെ ചോദ്യങ്ങളുമായി ...
നന്നായിട്ടുണ്ട് കവിത
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂആശംസകള്
വായനയ്ക്ക് നന്ദി സാര്
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ