അവൾ

അവളൊരു നീലാകാശം.
അനന്തതയുടെ ആത്മാവിനുള്ളിൽ
അടയിരിക്കുന്നവൾ.
അവളൊരു മേഘം.
കടലിന്റെ
അജ്ഞാത ഇരുൾക്കയങ്ങളിൽ നിന്നും
ശൂന്യതയിലേക്കുയർന്നു,
ഏതോ കാറ്റിനാൽ                                                      ആട്ടിത്തെളിച്ചു കൊണ്ടുപോകുന്ന,
ഇഷ്ടാനുസരണം രൂപം കൊടുക്കാവുന്ന
ഒരു ശിഥിലബിംബം.
അവളൊരു മഴവില്ല് .
ഒരു ക്ഷണവിജൃംഭണത്തിന്റെ
മായികപ്രഭാവത്തിനൊടുവിൽ
ശൂന്യതയിൽ വിരിയുന്ന സമസ്യ .
ഹൃദയത്തിന്റെ ആർദ്രതകളിലേക്ക്
ഒരു കുളിർക്കാറ്റായ് പെയ്തിറങ്ങുമ്പോൾ
അവൾക്കുതുല്യം അവൾ മാത്രം !
അവളുടെ 
കയ്യിലൊരു മാന്ത്രികദണ്ഡുണ്ട്!
ജഡത്വത്തിൽ നിന്നും
ഉണ്മയുടെ നറുംനിലാവിലേക്കു
എന്നെ നയിച്ച
ദേവിയാണ് അവളെന്നും ....