വൃത്തങ്ങളാകുന്ന നേർവഴികൾ

എല്ലാ നേർവഴികളും
ഒടുവിൽ
തുടങ്ങിയിടത്തു തന്നെ തിരിച്ചെത്തുന്ന
വെറും വൃത്തങ്ങളാകുന്നു..
നടന്നു തളർന്നു
കുട്ടിക്കാലത്തിലേയ്ക്കു
തിരിച്ചു പോകുന്ന വൃദ്ധനെ പോലെ..
ജനിക്കുന്നതിനു മുമ്പുള്ള അവസ്ഥയിലേയ്ക്കു
മരിച്ചവർ തിരിച്ചു പോകുന്നതു  പോലെ..
ആകാശ സഞ്ചാരം കഴിഞ്ഞു
സമുദ്രത്തിലേയ്ക്കു മടങ്ങിയെത്തും ജലം പോലെ..
അതു കൊണ്ടാണ്
ആപേക്ഷികതയുടെ മൂടുപടമണിഞ്ഞ സത്യങ്ങൾ
വിളിച്ചു പറയുന്നതൊന്നും സത്യങ്ങളല്ലാതാകുന്നതും
അവ പറയാത്തതു മാത്രം സത്യങ്ങളാകുന്നതും
തുടങ്ങിയിടത്തു തന്നെ തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ
വഴി മാത്രമാണ്  അവസാനിക്കുന്നത്..
ലക്ഷ്യങ്ങൾ പൂവണിയുമ്പോൾ 
വഴികൾ അപ്രസക്തമാകുന്നു ...