വരുന്നമ്മേ...ചാപിള്ളയായ്

കുഞ്ഞേ പിറക്കുക..
ഈ ഈറ്റുനോവറിയുക
നിനക്കായ് ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ടിടനെഞ്ചിൽ
സ്നേഹം ചുരത്തുന്നൊരു കാരുണ്യക്കടൽ
അലിവിന്റെ അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിനോടൊപ്പം
അറിവിന്റെ തേൻക്കുടങ്ങളും..
വസന്തത്തിന്റെ പൊൻ ചിറകുകൾ
നിനക്കായ് പൊഴിക്കുന്നു
സ്നേഹത്തിന്റെ മൃദുതൂവലുകൾ
സ്വപ്നങ്ങളുടെ ഏദന്‍നിലാവുകളിൽ
മധുരം പെയ്യാൻ
ആ പൂ പാദങ്ങൾ വന്നില്ലെങ്കിൽ
ഈ ജന്മം നിഷ്ഫലം !

അമ്മേ..
കരുണ വറ്റിയ നരച്ച തീരങ്ങളിൽ
ചിതലരിച്ച നീതിബോധങ്ങൾക്കു കീഴെ
ഇരുൾവനങ്ങളിലെ നിഴൽനൃത്തങ്ങൾക്കു നടുവിലെ
പച്ചമാംസ ഭോഗക്കൊതികൾക്കു
ചവച്ചിറക്കി ഏമ്പക്കം വിടാനാണോ
ഞാൻ വരേണ്ടത് ..?!
അഴലിന്റെ ആകാശശൂന്യതകളിൽ
നോവിന്റെ ആഴമളക്കാൻ വിധക്കപ്പെട്ട
(അ)ശുഭ ഗ്രഹങ്ങൾ -പെണ്‍ജന്മങ്ങൾ..
നിദ്രയിലായ നീതിശാസ്ത്ര പുസ്തകത്തിലേയ്ക്കു
ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്ന
അമ്മയുടെ ചുടുകണ്ണീരിനു മുന്നിലും
സുരക്ഷിതയല്ലല്ലോ ഞാൻ..
അതു കൊണ്ടു..വരുന്നമ്മേ
വെറും ചാപിള്ളയായ്..!