വെളിച്ചത്തിലെനിക്കു നീയുറ്റ തോഴൻ
ഇരുളിലോ നീ തേടുന്നതെൻചുടുരക്തം
പ്രിയതരമാം കാഴ്ചകൾകണ്ട പകലുകൾ
പ്രിയങ്കരങ്ങളൊക്കെ പങ്കുവെച്ച നാളുകൾ
ചിറകുവിടർത്തിപ്പറന്ന കൗമാരമോഹങ്ങൾ
ഒരുമിച്ചുണ്ണിയുറങ്ങിയിഴഞ്ഞ ബാല്യം
എന്നിട്ടുമറിഞ്ഞീല നിൻ ദ്വന്ദഭാവം
ഭയമാണെന്നും നിനക്കു പകലിനെ
രാത്രിയിൽ നിനക്കു ദംഷ്ട്രകൾ വളരുന്നു
രക്തദാഹിയായലയുന്നു നീയെങ്ങും
നിന്റെ തലച്ചോറെന്നിനി നിനക്കുമാത്ര-
മാകുന്നുവൊ,അന്നിനി കാണാം വീണ്ടും
രാത്രിയും,പകലും.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂദ്വന്ദ്വഭാവം.
നന്നായിരിക്കുന്നു കവിത
ആശംസകള്