ഉച്ഛ്വാസനിശ്വാസങ്ങളിൽ പതിയിരുന്നിട്ടും
മുടിയിഴകളില്‍ ശാസനപത്രം പതിച്ചിട്ടും
പോകാമെന്ന് തോളില്‍ തട്ടുന്നതു വരെ
സാന്നിദ്ധ്യമറിഞ്ഞതേയില്ല
മറവിയുടെ കന്മതില്‍ക്കെട്ടുകള്‍
നമ്മുക്കിടയിൽ നിന്ന് ഇറുത്തുമാറ്റിയത്
ഉണ്മയുടെ കാട്ടുപൂക്കള്‍
മറച്ചു കളഞ്ഞത്
ജ്ഞാനത്തിന്റെ കടല്‍ലക്ഷ്യങ്ങള്‍
നട്ടു മുളപ്പിച്ചത്
ഭയത്തിന്റെ വിഷച്ചെടികൾ
എത്ര പെട്ടന്നാണ്
ഉയരത്തിന്റെ ശൂന്യമണ്ഡലത്തില്‍ നിന്ന്
ചിറകുകള്‍ തളര്‍ന്ന്
താഴേക്കു പതിച്ചത്
സ്നേഹിതാ...
അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല
വഴിവിഭ്രമങ്ങളില്‍ കുരുങ്ങിയ
കണ്ണുകള്‍ പറിച്ചെടുത്ത്
മുതുകൊടിച്ച ഭാരക്കെട്ടുകൾ
ഇറക്കി വെക്കുമ്പോഴുള്ള ആശ്വാസം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
പ്രചോദനത്തിനായി എന്തെങ്കിലും രണ്ടു വാക്ക് പറയണേ...