നിങ്ങൾക്കെന്റെ മൗനതിരസ്കാരങ്ങൾ

തീപ്പെട്ട പകലിൽ നിന്ന്
ധ്യാന നിലാരാത്രിയും
ഘോരവനികയിൽ നിന്ന്
ഉണ്മയുടെ കാട്ടുതേനും
കടഞ്ഞെടുത്തു തന്ന മഹാമാന്ത്രികത
ജീവിതത്തിന്റെ കരിന്തേൾക്കുത്തുകളെ
തൂവൽത്തലോടലാക്കി മാറ്റാതിരിക്കില്ല

ലാഭക്കണക്കുകളുടെ അവിശുദ്ധസമവാക്യങ്ങൾ
ഇല്ലായ്മകളിൽ പെറ്റുപെരുകുമ്പോൾ
രക്തസാക്ഷിയെ മോഹിച്ച
ലജ്ജാശൂന്യ വ്യാമോഹങ്ങളേ...
നിങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ
ജീവിതപ്പെട്ടു പക വീട്ടുന്നു ഞാൻ

ആത്മംഭരികളുടെ ആജ്ഞാനുഗാമികൾ
വ്യർത്ഥ ഹസ്തഘോഷങ്ങളിലൂടെ
ശ്യാമരാത്രികളെ ആവാഹിക്കുമ്പോൾ
ഞാനെന്റെ പുൽകുടിൽമുറ്റത്ത്‌
നിലാവീഞ്ഞൂറ്റിക്കുടിച്ച്
പിറക്കാനിരിക്കുന്ന പൂക്കൾക്ക്
പുല്ലാങ്കുഴൽ വായിക്കുകയാണ്

ആത്മതത്ത്വങ്ങളുടെ
ആകാശഭാഷിതങ്ങളിലേയ്ക്ക്
ചെവി തിരിക്കുകയാണ്  ഞാൻ
ആത്മരതികളുടെ ധാരാവർഷങ്ങളേ...
ധർമ്മചക്രത്തെ ഹനിക്കുന്ന
മേഘനിർഘോഷങ്ങളേ...
നിങ്ങൾക്കെന്റെ
അവജ്ഞയിൽ പൊതിഞ്ഞ
മൗനതിരസ്കാരങ്ങൾ