നേർത്തു നേർത്തു വരുന്നു കാലത്തിന്റെ ചിറകടികൾ

തലയില്ലാ തെങ്ങുകൾക്ക്
ഇനി ആകാശക്കാഴ്ചകളില്ല
പ്രളയ പ്രവാഹത്തിലടിഞ്ഞു പോയ
സംസ്കൃതികളുടെ കണ്ണാടിദൃശ്യങ്ങളായ്
കരിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു മരക്കനവുകൾ
അമ്ലതയെ വരിച്ച പാടങ്ങളിൽ
വറുതിയുടെ തരിശുഗീതങ്ങൾ
വിഷം കൊടുത്തു കൊന്ന
പുഴകളെയോർത്തു
കണ്ണീർ വാർക്കുന്നു മണൽമനസ്സുകൾ
വിഷപ്പുക വിഴുങ്ങിയ
ആകാശക്കറുപ്പുകൾ
കളിയുടെ അന്ത്യരംഗമെഴുതി
വിശ്രമിക്കുന്നു

പിന്നിൽ
വാ പിളർത്തി നിൽക്കുന്ന
ഇരുണ്ട ശൂന്യതയുണ്ടെന്ന്
അത്യാഹിത വിഭാഗത്തിൽ
പ്രാണനു വേണ്ടി പിടയുന്നതിനിടയ്ക്കും
പുഴുക്കു കാറ്റിന്റെ വരണ്ട ചുണ്ടുകളിലൂടെ
അമ്മ മന്ത്രിക്കുന്നു

ജനിപ്പിച്ചു ജീവിതം കൊടുത്തിട്ടും
ചിറകിനടിയിലൊളിപ്പിച്ചു
സമശീതോഷ്ണമൊരുക്കിയിട്ടും
തിരിച്ചു കിട്ടിയത്
വിഷമുള്ളുകളേറ്റ് മുറിപ്പെട്ട
ഹൃദയമായിരുന്നു

എല്ലാം ശുഭം !
ഇനി കാതോർക്കാം
നേർത്തു നേർത്തു വരുന്ന
കാലത്തിന്റെ ചിറകടികൾ