മരണത്തിന്‍ നൂപുര ധ്വനികളടുക്കുന്നു
മധു മന്ദഹാസമായരികിലിരിക്കൂ നീ ..
കനവിന്റെ കടലാസ്സുതോണികള്‍ നിഷ്ഫലം
കനിവോടെയിത്തിരി മൊഴിയൂ നീയെന്‍ സഖി !
കാലം വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങള്‍ താങ്ങുവാൻ
ആവാതെ ദേഹം പിടഞ്ഞിടുമ്പോള്‍
ആനന്ദമാമോദം ദേഹിയകലുന്ന
രംഗമീമരണമെന്നറിയുക നീ !
നീല നയനങ്ങളിലശ്രു പൊടിഞ്ഞുവോ ?
നനവാര്‍ന്ന കണ്‍ത്തടം കാഴ്ച മറച്ചുവോ ?
കദനത്തിന്‍ മഞ്ഞൊന്നുരുകുമെങ്കിൽ പ്രിയേ
കരയുകയിത്തിരിയെങ്കിലും തനിയേ നീ !
മമ ഗാത്രം ഒരു വേള മാഞ്ഞിടാമെങ്കിലും
അവസാനമല്ലതെന്നൊർക്കുക നീ
സന്തോഷമാകിലും സന്താപമാകിലും
ജീവന്‍ കൊഴിഞ്ഞിടുമൊരു വേള നിശ്ചയം
ആരുനാമാകിലും എന്തുനാമാകിലും
എല്ലാം വെടിഞ്ഞൊരു യാത്ര സുനിശ്ചയം
ഇത്തിരിനേരമീ തണലിലിരിക്കുവാന്‍
വന്നനാം ചുറ്റിലും കൌതുകം പൂണ്ടുപോയ്‌
യാത്രയാകും നേരം മായികക്കാഴ്ചകള്‍
പിടിച്ചു വലികുന്നദൃശ്യ കരങ്ങളാല്‍
ഉണരില്ല ഞാനിനി ദൃശ്യപ്രപഞ്ചത്തിൽ
അറിയുകയീ സത്യമെന്‍പ്രിയേ,സാദരം !
എങ്കിലും, മാനുജനായി പിറന്നില്ലേ ...
കണ്ണിൽ കുരുങ്ങിയ മായികക്കാഴ്ചയെ
വിട്ടു ഞാൻ പോകുന്ന വെപ്രാളം കണ്ടു നീ
കരയല്ലേ കണ്മണി...കരയല്ലേ കണ്മണി !
ജനിച്ചാല്‍ മരിക്കാതിരിക്കാനാവുമോ!?
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂആശംസകള്
athe sir anivaaryam..thnaks
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ